We zitten goed en wel op de koningsblauwe pluche
stoelen in de grote zaal van het Academiegebouw, als mijn telefoon trilt. Een
whatsapp bericht van onze dochter. Dat kan ik nog net lezen en beantwoorden
voordat de introductiedag voor ouders van aankomende studenten aan de RuG begint.
Mogen we
een eitje bakken
Ga je
gang wel alles opruimen
Onze dochters van bijna twaalf vragen bijna
overal goedkeuring voor. We hebben thuis natuurlijk bepaalde regels. Toch proberen
we hier flexibel mee om te gaan en we proberen ze eigen initiatief en
verantwoordelijkheid bij te brengen.
Het vragen van goedkeuring zal ergens vandaan
komen. Zijn we te streng? Durven ze niet zelf beslissen? Weten ze niet zeker of
het wel mag? Zijn ze bang dat we boos worden als ze iets ongevraagd doen?
Het vragen van goedkeuring gebeurt vooral als
wij niet thuis zijn. Een greep uit de whatsapps die we dan krijgen.
Mogen wij
Merlin kijken
Mogen we
er nog een kijken
Mag ik
pannenkoeken bakken als we niks weten te eten
Mogen we
zo’n choco koekje
Oké en
mogen J J M en H ook want die komen net binnen gelopen
Op het werk doen we hetzelfde. Goedkeuring vragen.
We gaan zelfs een stap verder. Het bewijs van goedkeuring slaan we het liefst ergens
op. Om narigheid achteraf te voorkomen. Om bewijs te hebben. De whatsapps van
onze kinderen gooien we regelmatig weg.
Een kwartiertje later trilt mijn telefoon
opnieuw. We zitten juist een interessant filmpje te kijken over hoe mooi de
stad Groningen is. Toch even stiekem lezen.
Mmmmmm lekker
ondbijtje
Gelukkig hebben ze meer gedaan dan een simpel eitje
bakken. En dat zonder goedkeuring te vragen.
