Eerlijkheid

Een jaar geleden bezocht hij een informatiedag van de Nationale Reserve, in defensietermen NatRes. Hij wilde meer dan alleen vakkenvullen bij de supermarkt. Nieuwe uitdagingen aangaan. Fysiek bezig zijn. Hij wilde iets betekenen voor de maatschappij. Misschien had hij een te romantisch beeld voor ogen. Voor hem was het een eerlijke wens.

NatRes vertelde hem dat hij kon solliciteren.

Dat deed hij.

Hij ontving een pakket met vragenlijsten, die naar eer en geweten moesten worden ingevuld en geretourneerd.

Dat deed hij.

De beantwoorde vragen zouden dienen als achtergrond voor een antecedentenonderzoek. Niet alleen van hemzelf. Ook van zijn vriendin, ouders, zussen, grootouders, ooms en tantes, vrienden. NatRes wil weten wat voor vlees ze in de kuip krijgen. Ze wil risico’s vermijden.

Hij wilde geen informatie achterhouden of verdraaien. Eerlijkheid, daar ging het om. Want eerlijkheid duurt het langst. Voor het beantwoorden van een aantal vragen ging hij bij zijn ouders te rade. Was hij ooit in aanraking gekomen met de politie? Hij had ja geantwoord. Hij was een keer aangehouden omdat hij ’s avonds zonder licht fietste.

Maandenlang hoorde hij niets. Hij belde en mailde. ‘Ja, we zijn met uw dossier bezig,’ werd er geantwoord. ‘We hebben het druk, personeelsproblemen. U hoort van ons.’

Eind augustus overleed zijn opa. Vrij plotseling en onverwacht. Hij had er veel verdriet van. Oprecht verdriet.

Eindelijk werd hij uitgenodigd voor gesprekken en onderzoeken. Het overlijden van zijn opa kwam ook ter sprake. Hij was er eerlijk over. Het overlijden van zijn opa deed hem verdriet. Aan het einde van de dag kwam de uitslag.

NatRes trok de conclusie dat de psychologische onderzoeken hadden uitgewezen dat hij niet goed kan handelen in stressvolle situaties. Dit bleek uit de manier waarop hij was omgegaan met de dood van zijn opa. Hij had nog aangegeven dat het verdriet voor hem geen stress betekende. Verdriet is iets anders dan stress.

Eerlijkheid heeft hem de das omgedaan.