Ik ben 18, 19 jaar en ik houd van hard! Hard! Heart!
Een band uit Seattle met twee ongelooflijk stoere rockmeiden, Nancy en Ann Wilson. Eigenlijk ken ik maar twee nummers: Crazy On You en Magic Man. In onze jeugdsoos worden ze elke avond gedraaid.
Ik ben 51 en ik houd nog steeds van hard. Maar wel hard met een hart. Ik kan genoeg voorbeelden bedenken van nummers van rockbands, rustige nummers, ballads, die me enorm aanspreken. Ik denk dat het de ingetogenheid is, de wolf in schaapskleren. Je weet dat het hard kan gaan, maar ze houden de deksel op de pan. Cold As Ice van Foreigner, Nothing Else Matters van Metallica, Dust In The Wind van Kansas zijn goede voorbeelden.
In de Top2000 van 2011 staat Crazy On You op 1008 en Magic Man op 1587. Dat is mooi. Ik ontdek dat op 866 het nummer Alone staat. Ik ken het niet. Het is van 1987, een andere periode in mijn leven. Ik zoek op Youtube en vind het gelijk. Ik ben verbaasd. Heart treedt nog regelmatig op. Alone is prachtig.
Ik weet nu eindelijk waarom ik het ene nummer mooier, beter vind dan het andere. Wat is mijn criterium om over een favoriet nummer te schrijven. Heart geeft het antwoord in één regel uit Alone:
“It chills me to the bone.”
Ik neem de proef op de som. Het klopt. Alle nummers die ik mooi vind en die de moeite waard zijn om over te schrijven, bezorgen me koude rillingen.
Luister naar deze live versie van Alone uit 2003. Zet het volume op 10. Luister en huiver.
Een toegift voor de nieuwsgierigen. Hoe klonk Heart in 1977?
Ik begrijp wat je bedoelt, maar bij deze nummers heb ik dat gevoel niet.
BeantwoordenVerwijderenGelukkig voor de Top2000 zijn we niet allemaal gelijk ;-)
BeantwoordenVerwijderenheb nu even geen tijd, maar bij gelegenheid beluister ik deze dames wel eens. heb nog nooit van hen gehoord. maar soms moet je een lied meerdere keren horen alvorens je het echt appreciëert. je hebt de kick niet altijd van de eerste keer, maar meestal toch wel!
BeantwoordenVerwijderen