Bananedoosdictatuur

Ik weet niet zeker of het woord officieel bestaat: bananedoos.
Maar ik heb het nu al twee keer getypt, dus mag ik aannemen dat het bestaat.

Mijn kinderen hebben tegenwoordig een bananedoos. Ken je dat?
Dat is een hardplastic doos waarin ze een banaan mee naar school kunnen nemen. Het ene kind heeft een gele, de andere een rode. In het begin had ik wat moeite met de rode bananedoos, het had iets onnatuurlijks. Voor mijn gemoedsrust had de fabrikant beter alle dozen geel kunnen maken. Waarom er ook rode en misschien wel groene of blauwe dozen bestaan, weet ik niet. Een rode tomatedoos kan ik nog plaatsen, of een groene courgettedoos. Niet dat mijn kinderen ooit een courgette mee naar school zouden nemen, trouwens.

Een bananedoos is niet gewoon vierkant of rond met een deksel. Nee, hij is voorgevormd, met een lichte ronding en een smaller uiteinde voor het steeltje.
In een vierkante doos, die je dan fruitdoos noemt, zou je ook een appel, een trosje druiven of een paar tomaatjes mee kunnen nemen. In een bananedoos mag alleen een banaan en dan ook nog op één manier, zodat het steeltje er ook nog goed in past. Is het steeltje onverhoopt te lang of te dik, dan kun je er een stukje afsnijden.

Mijn spelling van het Nederlands dateert nog van voor 1995, toen het groene boekje in een geheel herziene editie werd uitgegeven. Daarom schrijf ik bananedoos en niet bananendoos. In erwtensoep zitten meerdere erwten, in kippesoep over het algemeen maar één kip. Vandaar bananedoos, bestemd voor slechts één banaan.

Nu wil ik een klacht indienen bij TROS Radar. Zonder enig druk-, snij- en prakwerk krijg ik namelijk nooit om zeven uur ’s ochtends een banaan in de doos. Niet in de gele en zeker niet in de rode.
Zouden alle bananentelers alstublieft de vorm van de bananen willen aanpassen aan onze bananedozen? Dank u!