Scoutingkamp

Na een kilometer over het zandpad te hebben gereden, zien we aan de kant op een paaltje een van de leiders van de scoutinggroep zitten. We parkeren de auto. Lot en Hanne mogen hun eigen spullen dragen. Een slaapzak en een matje, hun vakantietas en rugzak. Volgestouwd voor drie dagen scoutingkamp. Lievelingsknuffel bij de hand. Twee nachten slapen in een aantal tenten in een kring ergens in de bossen van Drenthe.

Ze hebben er zin in. Het zijn stoere meiden. Het kamperen in het bos lijkt hun geweldig. Lekker kampvuurtje stoken, marsh mellows en worstjes roosteren. Spelletjes doen en misschien zwemmen in een zelf gefabriceerd zwembadje. Een chemisch toilet met een zeil eromheen, vastgemaakt met touwen aan dikke palen, is de wc. Douchen is er niet bij, wassen en tandenpoetsen gebeurt bij plastic wasbakken.

Als zich rond de leider zes kinderen hebben verzameld, dumpen ze de spullen in een grote bolderkar. Om de beurt mogen ze deze door het bos naar de plaats van bestemming trekken en duwen. Het is aangenaam weer. Nu nog wel. Voor het weekeinde wordt zware regen en onweer voorspeld. Lot en Hanne huppelen zoals zo vaak enthousiast voor ons uit. Of wij nu wel of niet meelopen en straks bij de tenten aangekomen, innig afscheid willen nemen? Het interesseert ze geen fluit.

Hanne snuift de frisse bosgeur op en zegt blij:
“Ik ruik avontuur!”

En een groot avontuur was het. Ze hebben geen droge draad meer aan hun lijf of in de tas. Wij zijn blij en opgelucht dat ze weer heelhuids thuis zijn. Kom op zeg, ze zijn nog maar zeven. Mag het?