Schotland (2): Iona

Onze kamer is geboekt voor vijf nachten. De overtocht van Hoek van Holland naar Newcastle upon Tyne en van Oban naar het eiland Mull ook. De vakantie kan beginnen. De auto is ingepakt, de fietsen achterop. We zijn benieuwd hoe het ons zal bevallen, de eerste keer in Schotland.

Op de nachtboot naar Newcastle slapen we elk op een grote slaapzaal. Ik schat dat er ongeveer zestig stapelbedden staan. Ik lig boven, op een bed van hooguit 70 cm breed. Een dun, met plastic bekleed matras en een stevige deining zorgen ervoor dat ik de gehele nacht heen en weer glijd. De volgende ochtend word ik gewekt door een stem uit een luidspreker, die aankondigt dat we Newcastle naderen. Het doet me denken aan het legerkamp MASH. Johanna kijkt ook niet echt vrolijk als we elkaar in de ontbijtzaal treffen.

Een aantal jaren geleden hebben we voor het eerst een concert van de Iers-Engelse groep Iona bijgewoond. Gegrepen door de muziek en de teksten, werden we nieuwsgierig naar de herkomst van de naam van de band. Iona is een eilandje voor de kust van het Schotse eiland Mull. Op dit eilandje landde in de zesde eeuw de Ierse monnik Columba en stichtte daar een klooster. Dit was het begin van het Keltisch christendom in Schotland. Veel van de muziek en de teksten van Iona zijn geïnspireerd op het leven van Columba. Het eiland is tot op de dag van vandaag de ontmoetingsplaats voor leden van de Iona Community, een organisatie die veel praktisch werk doet onder de armen in Schotland. Hier zullen wij vijf dagen doorbrengen en proeven van de sfeer op het eiland.

Het is half tien en we rijden van de boot af. Thuis hebben we de route naar Oban al uitgestippeld. De afstand is nog geen 400 kilometer. De ferry van Oban naar het eiland Mull vertrekt om vier uur ’s middags, dus tijd genoeg. Daarna is het nog zeker twee uur rijden over Mull naar de andere kant. Dan nog een laatste pontje naar Iona. De verwachting is dat we daar tegen zeven uur ’s avonds zullen arriveren.

De autorit door Schotland is prachtig, precies zoals we ons van te voren hadden voorgesteld. Hoe verder we naar het westen rijden, hoe mooier het wordt. Eén lastige hobbel moeten we nog nemen: Glasgow. Er zijn verschillende manieren om er langs te komen. Wij nemen de verkeerde beslissing.
Het kost ons anderhalf uur om deze grote stad achter ons te laten. We vervolgen onze weg langs Loch Lomond naar het noorden en buigen vervolgens weer af naar het westen.

De wegen worden smaller. Het schiet niet echt op. Het laatste stuk naar Oban gaat over een smalle, bochtige weg. De maximum snelheid is 80 en er is nauwelijks gelegenheid om in te halen. Het is half vier en nu moeten we opschieten. Ik neem de nodige risico’s en haal op plaatsen in waar het eigenlijk niet kan. Eerlijk gezegd verwachten we niet dat de boot precies om vier uur zal vertrekken. In Schotland gaat alles zo veel rustiger dan bij ons. Het is vier uur als we Oban binnenrijden. De laatste bocht om en we zien de boot voor onze ogen loskomen van de kade. In de verte zien we de contouren van Mull. Uitgeput door teleurstelling en stress nemen we ons voor ons nooit meer te haasten als we op vakantie zijn.

We kopen kaartjes voor de boot voor de volgende dag en gaan op zoek naar een B&B of hotel. Die is snel gevonden. We genieten van een heerlijke avond in het mooie stadje Oban. Dit zouden we gemist hebben als we de boot wel hadden gehaald. Nog voor de middag de volgende dag bereiken we zonder problemen Iona, na een fantastische tocht over het eiland Mull.