Hooggeëerd publiek

Wat een feest!
Drie vrijkaarten en twee reductiebonnen voor een alom bekend en gerenommeerd circus. Bij hoge uitzondering opgebouwd bij een klein dorp in de provincie. Een buitenkansje dat we niet voorbij kunnen laten gaan. We nemen het risico om niet te reserveren, erop vertrouwend dat niet de gehele provinciehoofdstad uitloopt om juist op deze dag het circus te bezoeken. Dan maar op tijd vertrekken, zodat we ruim een half uur van te voren aanwezig zijn.

We hebben plaatsen op de eerste rij banken, net achter de loge, bestaande uit plastic stapelstoelen. De welbekende muffige geur van platgetrapt gras overheerst. We zitten in een verwarmde tent, maar toch is het koud.

Het licht dimt en de muziek komt jammerend op gang. Waarschijnlijk heeft de cd-speler het ook koud. We worden getrakteerd op een wervelende show. Het begint met echte tijgers en een dompteur. Na de paarden in diverse kleuren en maten komen de olifanten langs. Clowns ontbreken natuurlijk niet. Het meisje van de kassa hangt in de trapeze en daarna loopt ze te balanceren op het koord.

In de pauze kunnen de kinderen voor 3 euro op een pony of paard een rondje om de tent lopen. Suikerspinnen kosten 2,50 en lichtgevende zwaaidingen 5 euro. We begrijpen dat ze toch ergens het geld vandaan moeten halen. Het meisje van de kassa, de trapeze en het evenwichtskoord verkoopt ijsjes.

Als iedereen zijn of haar plaats weer heeft ingenomen, kunnen we nog drie kwartier genieten. Het meisje, weer snel in een andere outfit gestoken, komt ons nog verblijden met acrobatiek.

Na afloop huppelt onze Hanne, die zelf op het kindercircus zit, blij en verwonderd over zoveel moois en knaps naar de auto en merkt op:
“Mama, al die meisjes leken wel heel veel op elkaar, hè?”