Ierland (1): Is this your bike?

Twee uurtjes vliegen en een compleet andere wereld.
De aankomsthal is niet leeg maar ademt rust uit. De drukte op vliegvelden bij de gemiddelde Europese steden krijgt geen voet aan de grond in Shannon. En vanaf nu hebben we ook geen haast meer. Er hoeft geen trein of bus gehaald worden. Het wachten is op de fietsen. Onze bagage hebben we al verzameld. De grote plunjezak, die ik nog uit mijn diensttijd heb bewaard, heeft zijn nut bewezen om de losse fietstassen, slaapzakken en self-inflatables bij elkaar te houden. Gemakkelijk bij het inchecken in Brussel en gemakkelijk nu om terug te vinden.

Brussel!
Een vliegveld om hoofdpijn van te krijgen en de vakantie met stress te beginnen. Onze splinternieuwe fietsen, Koga Miyata hybrides, compleet Shimano afgemonteerd met 21 versnellingen, voor- en achterdragers, halogeen verlichting, bidonhouders en AXA veiligheidssloten, hebben we met liefde ingepakt in speciale fietshoezen. De pedalen er afgehaald, het stuur een kwartslag gedraaid, de banden halfleeg, in verband met de luchtdruk in het bagageruim van het vliegtuig. Niets aan het toeval overgelaten. En nu maar hopen dat ze de vlucht overleven.

Bij de incheckbalie is het een chaos. En dat is nog lief uitgedrukt. Rijen zijn er niet. Het is één grote mensenmassa. Als wij na twee uur schuifelen aan de beurt zijn en de bagage is ingecheckt, worden onze fietsen door een medewerker ruw op een rolcontainer gesmeten. Ik voel een steek in mijn borst en opwellende tranen. Ik moet ze laten gaan. Het liefst zou ik bij ze blijven in het ruim en hun zadels troostend vasthouden. Dat is helaas niet toegestaan.

Er zijn meer fietsende vakantiegangers die geduldig staan te wachten op hun geliefde vervoermiddel. Links, aan het einde van de aankomsthal, komt een oude man door twee opengaande schuifdeuren. Een fiets aan de hand.
“Is this your bike?” vraagt hij vriendelijk.
“No, sir, this is not our bike,” antwoorden wij beleefd.
Zo gaat hij het rijtje wachtende mensen af, totdat hij de fiets aan de eigenaar heeft overhandigd.
Hij loopt terug de hal uit. Tien minuten later is hij terug met weer een fiets.
“Is this your bike?”
Dit ritueel herhaalt zich een tiental keren.

Nadat wij onze fietsen rijklaar hebben gemaakt, pedalen er weer op, stuur recht en banden opgepompt, bagage opgeladen, lopen we met de fiets aan de hand de hal uit naar buiten. Het begin van twee weken fietsen langs de westkust van Ierland. De stress is vergeten. Het avontuur kan beginnen.