Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

dinsdag 15 december 2009

Jasov

Hallo, ik ben Jasov.
Ik ben allochtoon. Ik ben niet in Nederland geboren, dus ben ik allochtoon. Ik woon al wel 44 jaar in Nederland, maar ik blijf allochtoon volgens mij. En een aantal politici in Den Haag bevestigt dat regelmatig. Ik ben getrouwd met een Nederlandse vrouw. Ze is geboren in Aduard in de provincie Groningen, Nederlandser kan bijna niet.

Het kost mij soms moeite om me aan te passen. Ik kom dan ook uit een andere cultuur. De cultuur van het vrije Westen, uit een land met onbegrensde mogelijkheden. Nee, niet uit de Verenigde Staten, maar uit Canada. Dat was wennen, zeg. Eerst de taal. Nederlands is moeilijk voor mensen uit Canada. Het heeft me 3 maanden gekost om de taal onder de knie te krijgen. Gelukkig kreeg ik veel steun van mijn opa en oma en van de meesters en juffen op school. Dan de mentaliteit. Nederland is nogal begrensd in haar mogelijkheden. Maar er iets van zeggen is niet verstandig, als je hier wilt blijven.

Mijn kinderen zijn in Nederland geboren. Ik heb één zoon en twee dochters. Mijn zoon is in 1997 geboren en heeft de Nederlandse nationaliteit. Daarna is waarschijnlijk in de wetgeving iets veranderd, want mijn twee dochters, die in 2003 zijn geboren, hebben de Nederlandse èn de Canadese nationaliteit. Maar zij zijn niet allochtoon, toch? Want ze zijn in Nederland geboren. Ze kunnen later ook 2 paspoorten krijgen. Maar daar moeten we niet blij mee zijn, want daar wordt in Nederland nogal moeilijk over gedaan. Ze kunnen later loyaliteitsproblemen krijgen. Gelukkig hebben mijn kinderen alle drie blond haar en blauwe ogen. Dat is een pak van mijn hart. Ik heb trouwens gehoord dat je gemakkelijk je haar kunt blonderen, als je niet helemaal zeker van je zaak bent!

donderdag 10 december 2009

Kein Mensch ist illegal!

Onderweg naar onze vakantiebestemming in Zweden kwamen we op een parkeerplaats ergens in Denemarken een man tegen met een bord om zijn nek. Op dit bord stond in duidelijke letters geschreven:

Kein Mensch
ist illegal!

Deze man was een kleurrijk figuur. Kleurrijk in de letterlijke zin. Hij deed me aan Pippi Langkous denken. “Hij ziet er uit als een dakloze”, was mijn eerste gedachte.
De tekst op het bord om zijn nek blijft me bij. Ik moet er steeds aan denken. Natuurlijk heeft hij gelijk. Zijn krachtige oneliner verwoordt precies het knagende gevoel dat ik soms krijg als ik de televisie aanzet of de krant opensla.

In Nederland praten we in de politiek en de media heel gemakkelijk over illegalen, maar ook over zwarte en witte scholen, allochtonen en autochtonen. Wat we eigenlijk bedoelen, tenminste dat hoop ik, als we het hebben over illegalen is: “illegaal in Nederland verblijvende mensen”. Je zou kunnen zeggen dat dit gemakzucht is of een vorm van taalverloedering, maar ik vrees dat het dieper gaat. Het is een verregaande vorm van disrespect, het wij- en zijgevoel. Jij mag hier niet zijn. Dit is ons land.
Je verblijft niet alleen illegaal in Nederland. Nee, jij bent illegaal.

Ik moet denken aan een liedje van Bert en Ernie.
Volgens mij heet het “Het Alfabet” of “ABC”. Hoe dan ook, bij de letter P zingt Ernie: “De P is van Poep”. Bert zegt dan dat dit een vies woord is. De reactie van Ernie is onvergetelijk: “Hoe kan een woord nou vies zijn, Bert?”
Bert is overdonderd en heeft geen antwoord. Fantastisch toch? Als je hier langer over nadenkt dan voel je dat het klopt.

Een gezin in mijn directe omgeving gaat vaak met vakantie naar een christelijke camping. Hoe kan een camping nou christelijk zijn?
En nu hoor ik Ernie al vragen: “Hoe kan een mens nou illegaal zijn, Bert?”
En gelukkig heeft Bert hier geen antwoord op.