Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

woensdag 24 februari 2010

Mijn Schuld

Ik voel me zó schuldig. Ik was zeer geconcentreerd en liet me afleiden door een onbelangrijke gebeurtenis. Ik kan me wel voor mijn hoofd slaan, maar dat is zinloos. Het kwaad is al geschied. Sven koopt er niets voor. En de hele wereld maar denken dat Gerard Kemkers Sven naar de verkeerde baan stuurde. Ik weet beter. Het is mijn schuld.

Na een vermoeiende, drukke dag in de voorjaarsvakantie ga ik er eens goed voor zitten. Benen op het bankje, kussen in de nek. Wat mij betreft mag het beginnen. Het is een paar minuten voor acht en Mart Smeets is al op het scherm. De tien kilometer voor heren. Ik mag er graag naar kijken. Het gevoel van de Amerikanen, watching grass grow, deel ik allerminst. Vanaf het eerste moment, de eerste rit, ben ik geconcentreerd aan het kijken. Dit zijn de mindere goden, maar het zijn de Olympische Spelen en er kan dus van alles gebeuren. En Zeus werd ook regelmatig uitgedaagd en te kijk gezet.

Na zeven ritten en twee dweilpauzes loopt het inmiddels tegen elven. De beurt is aan Sven Kramer om zijn favorietenrol waar te maken. Het enige wat hij moet doen is zijn directe tegenstander achter zich laten en dezelfde tijd rijden als tijdens het WK-afstanden van een jaar eerder. Daarmee verbetert hij de tijd van Lee en is het tweede goud binnen. Tijdens het eerste deel van zijn race ben ik niet helemaal gerust op een goede afloop. Maar na vijf kilometer straalt Sven zo een kracht uit dat ik opgelucht kan ademhalen.

Dan voltrekt zich het drama binnen een tijdsbestek van één ronde, zeg dertig seconden. Eén van mijn dochters komt slaperig de kamer in, na tien seconden gevolgd door mijn zoon. Ze zeggen dat mijn andere dochter in bed ligt te huilen. Maar zij staat plotseling ook in de kamer. Vanuit mijn ooghoek zie ik Sven de binnenbocht uitkomen en de wissel oprijden. Ik raak geïrriteerd door de aanwezigheid van mijn kinderen, sta op van de bank en wil ze snel de kamer uit bonjouren. Weg concentratie. Mijn vrouw roept nog: “Blijf zitten!” Ik zie Sven een zeer vreemde beweging maken, het lijkt wel of hij valt. Dan dringt de werkelijkheid tot mij door. Verkeerde wissel. Als ik rustig op de bank was blijven zitten, dan was er niets gebeurd. De komende vier minuten zitten we alle vijf in grote verslagenheid de rest van de rit uit.

Ik moet toch maar eens meedoen aan het programma “De Nieuwe Uri Geller.”

donderdag 18 februari 2010

Midweekje weg

Goedemorgen, Roomdal vakantieparken, met Michelle. Waarmee kan ik u van dienst zijn?
Ja, hallo, met John. Ik wil graag een bungalow huren voor de voorjaarsvakantie voor vijf personen. Zijn er nog lastminutes?
Ik zal kijken, meneer, wat zijn uw wensen?
Hoe bedoelt u?
Voor hoeveel personen?
Vijf, maar we willen graag drie slaapkamers.
Heeft u voorkeur voor een park of misschien een regio?
Nee, dat maakt niet zoveel uit, als er maar een zwembad is.
Een zwembad. Welke periode?
Een midweek van 22 tot 26 februari graag.
Eén moment alstublieft, ik zoek de beschikbare parken.

Bedankt voor het wachten. Er zijn vier parken beschikbaar in die periode met zwembad. Dat zwembad, moet dat met of zonder?
Met of zonder?
Met of zonder patat?
Hoe bedoelt u, met of zonder patat?
Sommige zwembaden zijn met patat, de meeste zijn zonder.
Zit dat dan bij de prijs in?
Nee meneer, in de meeste zwembaden op onze parken kun je geen patat en frikandellen en zo meer kopen. Ook geen cola, trouwens, alleen fruitdranken.
Nou, wij willen graag een zwembad met patat en frikandellen en cola!
Eén momentje dan.

Het spijt me, meneer. Van de vier beschikbare parken met zwembad zijn er drie zonder patat en één met een afgezonderde patatruimte achterin.
Hoezo, patatruimte.
Achterin het zwembad is een afgescheiden ruimte waar je patat kunt krijgen. Frikandellen en cola weet ik niet, staat niet in de informatie. Deze ruimte heeft gespiegeld glas, zodat mensen van buitenaf u niet kunnen zien patat eten. En een speciaal systeem tegen de geurtjes. Dus wat wilt u?
Doet u dan maar een park zonder patat. Maar wel drie slaapkamers en een speeltuin?
Ja hoor, een speeltuin is standaard aanwezig op onze parken. Dan heb ik hier een mooie bungalow voor u met drie slaapkamers, in de periode van 22 tot en met 26 februari, op park Corpore Sano.
Prima, dank u.
Nog graag uw adresgegevens voor de bevestiging …..

Zijn jullie klaar? Kom jongens, kruip er maar in, we gaan. Lekker een midweekje weg!
John, heb je de frituurpan?

Ja, die ligt achterin.

donderdag 11 februari 2010

Dodewaard

Een veehandelaar uit Slotervaart
Had voor de slacht een gesneuveld paard
Hij vroeg twee boeren
Komend uit Soeren:
“Hoeveel is u deze Dodewaard?”

Sneek

Een Engelsman die woonde in Lake
Had moeite met Nederlands zo blake
Hij wees naar het dier
En sprak toen heel fier:
“Da’s volgens mij geen slang maar een Sneek!”

woensdag 10 februari 2010

Flauw

Hannu-huh……
Lô-hôttt….
Het is niet eerlijk….
Mama, ik bedoel papa?! Hanne doet flauw!
Lot doet ook flauw!

Het gaat weer lekker. En altijd op de trap en altijd zo rond etenstijd. Moe van een lange schooldag plus NSO of spelen bij vriendjes. En nu dus fijn bij elkaar op de lip zitten en ons het bloed onder de nagels vandaan halen.

Onze dochters van zes zijn een eeneiïge tweeling. Ik ben er nog steeds niet uit wat de juiste term is: ze zijn een eeneiïge tweeling òf ze zijn eeneiïge tweelingen. Eigenlijk doet het er niet zo toe. Wij vinden dit niet zo belangrijk. Voor ons zijn het twee meiden met ieder hun eigenaardigheden, uiteenlopende interesses, verschillende karakters. Toevallig lijken ze op elkaar. Soms maken ze elkaar af. Maar vaak kruipen ze ’s nachts bij elkaar in bed als een van beide een nare droom heeft.

Eerlijk gezegd zijn we dit gedrag op de trap wel eens goed zat. Ik bedoel, wij hebben het ook druk gehad. We zijn ermee gestopt om in de gaten te houden wie straks na het eten in het zachte hoekje van het bad mag zitten, wie een boekje mag uitzoeken om voorgelezen te worden en wie aan de beurt is om de volgende morgen de deur van de auto open te maken. Dat moeten ze onderling maar uitzoeken. Vergeet niet, het zijn en blijven tweelingen en dus vier gelijke handen op twee identieke buiken. Daar kunnen wij echt niet tegenop.

Vandaag na weer een trapincident stond ik al op het punt ze terecht te wijzen, maar bedacht gelukkig een andere benadering.
Ik vraag: ‘wie doet er flauw?’
Het geijkte antwoord: ‘Lot doet flauw. Hanne doet ook flauw!’
Ik zeg: ‘kom allebei maar naar de keuken, nu!’
Ze volgen me naar de kast. Ik pak de grote pot zout en zonder verder na te denken strooi ik een beste scheut op beide hoofden. ‘Zo, nu zijn jullie niet flauw meer.’
De ruzie was opeens voorbij en we hebben met z’n vijven nog nooit zo gezellig gegeten.