Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

vrijdag 15 maart 2013

Smiley (2): Een blik op de toekomst van kamperen


Lees eerst de eerste Smiley-column.


“Pap, mogen we onze zomerjas aan? Het is best lekker weer.”

“Ja, dat is goed. Vergeet dan niet je button van je winterjas af te halen en op je zomerjas te spelden. Anders mag je straks niet naar binnen.”

“Oké.”

Voor de meivakantie hebben we zonder al te veel moeite een leuke, rustige camping kunnen vinden. Een camping toegespitst op onze wensen. Als vijftigplussers hebben we de tijd van het gekruip in een tent, het ’s nachts in de kou honderd meter naar de toilet moeten lopen en het constante lawaai van spelende kinderen om ons heen wel gehad. Onze luxe caravan is van alle gemakken voorzien. We nemen als het ware ons thuis met ons mee. Dat is een geruststellende gedachte.

Onze eigen kinderen gaan al jaren niet meer met ons mee. Gelukkig zijn er tegenwoordig overal campings te vinden voor kinderen in alle leeftijdscategorieën en voor de meest uiteenlopende interesses en behoeften. Ook een geruststellende gedachte.

Naast de vele campings is er in Europa ook opvang beschikbaar voor de allerkleinsten, de baby-dump. Voor peuters en kleuters zijn er de kinderboerderijen. Onze meiden zijn nu tieners en hebben in de afgelopen jaren al een survival-camping , een disco-camping en een chill-camping bezocht.

Dit jaar gaan ze iets nieuws proberen. Ze zitten beiden in het examenjaar van het VWO. Een drukke tijd voor ze. Ook zij hebben deze vakantie behoefte aan rust. We hebben een camping gevonden waar ze, naast uitrusten, zich kunnen voorbereiden op hun eindexamen.

“Meiden, opschieten nu, anders mis je je trein nog.”

“Ja, we komen.”

Zoals altijd brengen wij ze naar het station om ze uit te zwaaien en een goede tijd te wensen. De treinen naar de verschillende campings staan klaar. Die naar de disco- en de games-campings zijn het drukst. Het perronpersoneel helpt een handje om alle kinderen de treinen in te krijgen.

De trein waar onze meiden in moeten is relatief rustig. Ze hebben zelfs nog zitplaatsen. Als na het fluitsignaal de wagons langzaam op gang komen, zien we hun blonde haren uit het raam wapperen. We zwaaien. Op de achterkant van de nu snel in de verte verdwijnende trein, lezen we de bestemming. Een vaag gevoel van herkenning en herinnering maakt zich van mij meester. Maar ik kan er niet de vinger op leggen.

Concentratie-camping ‘De Goede Toekomst’.

woensdag 13 maart 2013

Smiley

We vinden met ons allen dat een ambtenaar niet mag weigeren een homohuwelijk te sluiten. Eigenlijk vinden we ook dat de SGP vrouwen op hun kieslijst, of als lid van de partij moet toelaten. We moeten tolerant zijn en accepteren dat mensen verschillende normen- en waardenstelsels hebben. Maar hoe zit het dan met onze acceptatie van de normen en waarden van de SGP? Of van de ambtenaar? Dan moet hij of zij maar een ander beroep kiezen.

Mag een sportvereniging leden weigeren om wat voor reden dan ook? Mag een kerkgenootschap leden weigeren die zich niet aan alle regels willen houden? Moeilijke, vaak ethische kwesties. Gelukkig zijn we in Nederland goed in discussiëren. We zullen er misschien niet helemaal uitkomen met elkaar, maar we blijven in gesprek.

Als wij voor de zomervakantie een camping zoeken, dan selecteren wij op rustig, groen, grote plaatsen. Wij zijn niet op zoek naar campings waar de chalets, campers, caravans en tenten een meter van elkaar vandaan staan. Wij wensen geen animatieteam, dat onze kinderen bezighoudt. Ze kunnen zich prima zelf vermaken.

Tijdens deze zoektocht stuitte ik op een site met rustige campings. Echt iets voor ons. Maar tot mijn verbazing hadden enkele van deze campings op de lijst een vinkje. Bovenaan de pagina wordt dit uitgelegd: 

‘Er zijn ook campings die “kindvrij” zijn. Deze kunt u herkennen aan het tekentje V.’

Een van de campings meldt: ‘Kinderen onder de zestien jaar worden niet toegelaten.’

Bij een andere staat: ‘We hebben geen speeltoestellen en geen spel- en sportactiviteiten. Gezinnen met kinderen laten wij dan ook niet toe, ook niet in het hoogseizoen. Uiteraard is bezoek met kinderen wel welkom.’ Ik zie in mijn verbeelding het bordje bij de ingang al staan:

VERBODEN VOOR GEZINNEN MET KINDEREN

Misschien is een gele button, een smiley met een grote letter K, op de jas van alle kinderen onder de zestien jaar gespeld, een idee? Dan zijn die mensen in ieder geval  gemakkelijk als kinderen te identificeren.

woensdag 6 maart 2013

Schuilhut


Dolen
in wuifsneeuw
op hardgevroren
paden
door Sallandse bossen.
We vinden
holen
gegraven door dieren
dassen, konijnen
door vossen.

Diep verscholen
in een stuifbelt
vinden we
een hol
gegraven voor mensen
Fransen, Engelsen
voor Nederlanders.
Om de oorlog
te overleven.

Nooit verraden
of overgegeven
aan de nieuwe leider.
Een onbekende strijder
is de grootste held.