Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

dinsdag 6 december 2011

45 Nights In White Satin


De ultieme schuifelplaat van The Moody Blues.

Groningen, eind jaren zeventig. De jeugdsociëteiten van de protestantse kerken in de stad bloeiden. Zo had je De Lichtbak van de Goede-Herderkerk, De Barkas van de Oosterkerk en aan het Damsterdiep De Stormlantaarn voor de nieuwe buitenwijk Lewenborg, een grote betonnen wijk waar veel kinderen en pubers kwamen wonen. Je ontmoette elkaar als buren, als klasgenoten of achterin de kerk in het wijkcentrum Het Dok.

In navolging van de sociëteiten in de stad werd onze eigen soos gestart in, ik denk, 1976. In een mooi oud gebouwtje ergens achter een aantal woonhuizen, hadden we een echte dansvloer met verlichting, een zitgedeelte en een bar met keukentje.

Wat muziek betreft leefden we in de gouden eeuw. Bee Gees, Pointer Sisters, soul, voorlopers van de echte disco, Earth, Wind & Fire, Tavares. Te veel om allemaal op te noemen. En niet te vergeten de echte jarenzeventig muziek. Supertramp, Pink Floyd, The Animals, Procol Harum. Allen terecht vertegenwoordigd in de top2000.

De disco-avond begon met dansmuziek. Meisjes dansten vaak met elkaar, jongens deden dat natuurlijk niet. Alleen de jongens die echt goed konden dansen, durfden zich tussen de meisjes op de dansvloer te begeven. De rest zat op de barkrukken langs de bar te keuren en af te tasten. Viel er wat te halen die avond?

Aan het einde van de avond, als de lucht bol stond van de rook en de zweterige hormonen, die na een aantal biertjes iets gemakkelijker werden vrijgelaten, werden de lichten gedimd. Tijd voor het schuifelhalfuurtje. Nights In White Satin was daarin de absolute topper.

6 opmerkingen:

  1. Herkenbaar. Alleen voor mij vijf, zes jaar eerder.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nights in white satin, never reaching the end, Letters I've written, never meaning to send....
    Wat heeft die tijd toch prachtige songs voortgebracht hé!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ontroerende herinnering aan deze muziek! Werd gedraaid tijdens de begrafenismis van mijn broer die op 23 jarige leeftijd verongelukt is. Dat was in april 1971. Zie De dood van Jaap! http://belichtingstijd.blogspot.com/2009/11/de-dood-van-jaap.html

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ach, ook zéér romantische herinneringen aan!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wij schelen 11 jaar, ik zat toen al in de disco in de Peperstraat.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. eindeloos schuifelen in de jeugdsoos.
    man man man, dat waren tijden ......................

    BeantwoordenVerwijderen