Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

vrijdag 23 september 2016

Sociaal


Wat ben ik druk met van alles en nog wat. Vooral met sociale media. Facebook, Whatsapp, LinkedIn, Blogger. Alles op de smartphone, de laptop of de tablet. O ja, mail gebruik ik natuurlijk ook. Mijn kinderen gebruiken Snapchat, Instagram en misschien nog wel meer waar ik geen weet van heb. Op het werk hebben we nog blueKiwi. En we kijken televisie.
Nadat we zijn overgestapt naar een andere bank, lees Neo, hebben we nu televisie van XS4ALL. We hadden al internet en vast bellen daar, dus nu alles-in-één. Weer een paar tentakels minder. Echter, de tentakels van de sociale media hebben mij nog stevig in hun greep.
De monteur van XS4ALL, die bij ons alles zeer vakkundig heeft geïnstalleerd en uitgelegd, opende mij de ogen. Hij vertelde dat hij thuis geen televisie kijkt en dat hij nu tijd heeft voor allerlei leuke, sociale dingen. Vrienden bezoeken, echte vrienden. Spelletjes doen met de kinderen, echte spelletjes. Je weet wel, aan de grote tafel met een bord, dobbelstenen en pionnen.
Dit afschakelen begint me steeds beter te bevallen. Stiekem denken wij aan een tiny house, off-the-grid wonen. Geen eigen auto meer, maar private lease. Klein is het nieuwe groot. Krimp is de nieuwe groei. Ontspullen en onthaasten. Mensen verklaren ons voor gek. Je moet meer en meer. Economische groei is belangrijk.
‘Jullie takelen af,’ zeggen deze mensen. ‘Nee,’ is ons antwoord. ‘Wij tentakelen af.’
Ik heb een plan, een idee. Het is behoorlijk disruptive en dat past in deze tijd. Eén dag per maand ga ik naar mijn werk zonder smartphone en zonder laptop. Een pen en een schrijfblok zijn voldoende. Dit dwingt mij om met collega’s te praten, ideeën en ervaringen uit te wisselen. Een kop koffie te drinken. Niet de hele dag achter mijn bureau te zitten. Waarschijnlijk komen daar goede dingen uit. Voorstellen hoe we zaken efficiënter kunnen aanpakken.
Een verloren dag? Ik hoop en denk het niet. Ik ga het doen. Ik zal deze dag goed voorbereiden en nadenken hoe ik de uren ga schrijven. Ik heb nog een wbsje kwaliteit.

3 opmerkingen:

  1. Wat goed John! Je bent niet de enige hoor! Het is verrassend Hoe leuk de gesprekken zijn als ik vertel dat Ik mijn Facebook account verwijderd heb. Schokkend ook om te merken hoe verslavend al dat scherm-socializen blijkt en hoe bevrijdend de ruimte en tijd die er in mijn hoofd en agenda is ontstaan.
    Keep it up! Ben benieuwd naar je ervaringen!
    Blessings, Mother Goose

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Succes gewenst. Zelf ben ik nooit aan dat hele circus begonnen en heb er nog steeds geen spijt van. Onze kinderen vinden mij maar zielig met een telefoontje uit het stenen tijdperk met alleen sms wat ik dan nog beperkt gebruik ook. Mijn blog zou ik niet graag opheffen, want dan zou ik mijn hobby opgeven. Schrijven blijft toch een fijne bezigheid. Ik hoop weer meer van je te lezen. Dat kan toch geen kwaad?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sommige dingen kan ik wel missen. Maar het gemak van andere dingen toch ook weer niet. Ik snap wel wat je bedoelt. Echt praten bij vers gezette koffie en de telefoon uit, niets fijner!

    BeantwoordenVerwijderen