Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

vrijdag 27 februari 2015

Spookstad

Ik ben een oude man. Volgende week hoop ik 89 te worden. Dit is mijn laatste opgeschreven verhaal. Voor mijn klein- en achterkleinkinderen. Er zitten meer verhalen in mijn hoofd, maar ik laat ze daar. Ik heb geen energie ze op te schrijven.

Vorige week zijn de laatste kubieke meters kampgas gewonnen. Het definitieve einde van de mooie provincie van mijn jeugd. De KGB, Kamps GasBedrijf, zal haar laatste kleine vestiging terugtrekken uit het gebied. De hekken zullen voorgoed gesloten worden.

Ik heb een goed leven gehad. Begin jaren twintig ben ik afgestudeerd aan de Rijks Universiteit Groningen. Jarenlang heb ik als bioloog gewerkt en uiteindelijk ben ik in Australiƫ terecht gekomen. Ik merk nu ik ouder word dat de herinneringen aan mijn jeugd sterker worden. Terugkeren naar Nederland zal ik niet. Mijn leven is hier.

In 2017 al begon de Grote Evacuatie. Door de NAM, de Nederlandse Aardolie Maatschappij, de Nederlandse regering en het Provinciaal Bestuur van Groningen gefinancierd. Dit betekende het einde van de NAM in 2028. En het bracht Nederland in een nieuwe, desastreuze crisis. Dat de failliete NAM-boedel in datzelfde jaar tijdens het kabinet Kamp 3 werd overgenomen door de KGB was geen toeval. Het uitkopen van de bewoners van de provincie Groningen kostte honderden miljarden.

Mijn ouders en wij woonden in de stad, dicht bij het centrum. Het omstreden Groninger Forum is in 2017 in gebruik genomen, maar 5 jaar later al weer gesloten. Het was een fiasco. Tot het einde van de jaren dertig konden mijn ouders in de stad blijven wonen. De evacuatie begon in de risicogebieden in het noordoosten van de provincie. Velen uit die regio hebben een nieuw bestaan opgebouwd in Drenthe, Overijssel en zelfs Duitsland. Daarna was het westen aan de beurt. In die periode kreeg Friesland er vele duizenden bewoners bij.

Ten slotte de stad. Onze mooie stad Groningen met d’Olle Grieze, die steeds meer op de toren van Pisa ging lijken en uiteindelijk het loodje moest leggen. Nogal cynisch dat de Martinitoren in zijn val het Groninger Forum naar de ondergang meenam. De kenmerkende open bol rolde en stuiterde door de Oosterstraat, over het Zuiderdiep en belandde uiteindelijk in het verbindingskanaal vlak voor het Groninger Museum. Daar ligt zij nu, veertig jaar later, als het mooiste stuk dat het museum ooit gehad heeft. Een herinnering aan vervlogen tijden.

De meeste mensen uit de stad vonden hun toekomst in nabije steden, zoals Assen, Zwolle, Leeuwarden, Deventer. Mijn ouders kwamen in Arnhem terecht, waar hun getrouwde leven aan het einde van de twintigste eeuw ooit begon. Een mooie omgeving, hoog, droog en veilig. Geen gas in de grond.

Kamps GasBedrijf en de provincie Groningen zullen ophouden te bestaan. De gasvelden zijn uitgeput. De Nederlandse bevolking ook. Het is tijd voor vernieuwing. Totale vernieuwing. Het heeft te lang geduurd. Mijn generatie en die van mijn kinderen kunnen het niet meer. De beurt is aan mijn achterkleinkinderen en hun kinderen.

Ik ben een tevreden man. Ik hoop volgende week 89 te worden.

1 opmerking:

  1. Weer een blik in de toekomst waarvan ik hoop dat het geen waarheid zal worden. Ook al woon ik er niet meer, (niet gevlucht hoor) Stad en Ommeland zijn mij nog steeds lief.

    In wil zeker geen lans breken voor Kamp, maar er waren velen voor hem die graag ziende blind wilden blijven.

    BeantwoordenVerwijderen