Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

vrijdag 8 augustus 2014

Bretagne (2): Échappement

        Omaha Beach


Klik.
Niets.
Klik. Klik.
Niets.
Nee hè, niet weer!

Na een gezellige avond aan het strand bij Omaha Beach met frites en worst en drinken zoeken we rond half elf onze bedden op in de B&B. We zijn moe van de eerste reisdag. De volgende ochtend na een voortreffelijk ontbijt gaan we, zoals we van te voren hadden gepland, een museum bezoeken. De gebeurtenissen op deze plaats maken ons stil en nederig. Onze problemen gisteren met de auto zijn triviaal.

En weer na het tanken dat de auto niet start. Iets of iemand heeft zin ons dwars te zitten deze vakantie. Gelukkig is de auto snel aangeduwd en we vervolgen onze weg. We willen zo snel mogelijk onze eindbestemming in Bretagne bereiken. Dan zien we daar wel verder.

Het is weer een hete dag. Na twee uur gereden te hebben moeten we ergens stoppen. Bij een McDonald’s halen we ijsjes en gaan we plassen. Ik durf de auto niet meer uit te doen en laat hem op de parkeerplaats stationair draaien.

Snel weer verder. Bij Audierne even boodschappen doen voor het avondeten. Ik blijf bij de auto met lopende motor. Zonder problemen bereiken we de camping.

Klik.
Aan. Als een zonnetje.
Nou ja. Hij ontwikkelt een eigen wil.

De volgende ochtend besluit de auto direct te starten. We maken onze eerste tripjes. Het gerammel, getik en gekras wordt steeds erger. Rechtsvoor of onder de auto? Bij een bepaald toerental? Als we een bocht om gaan? Moeilijk te zeggen. De baas van de camping, een Nederlander, luistert mee. Misschien de uitlaat. Tien minuten rijden vanaf de camping is een Renault garage. Daar kan ik dinsdag langs gaan. Het is zaterdag. Het weekend komen we wel door.

Klik.
Niets.
Aanduwen.

Overal waar we heen gaan houden we er rekening mee dat we de auto moeten aanduwen. Zo parkeren dat de neus naar voren staat en het liefst naar beneden gericht. Als de auto langer dan een uur kan uitrusten dan start hij zonder problemen. Bij kortere tussenpozen vertikt hij het.

Dinsdagochtend rijd ik naar de Renault garage. De campingbaas heeft een briefje geschreven met een aantal steekwoorden. ‘Un bizar son’, ‘peut-être l’échappement’. De garagehouder is geduldig en hulpvaardig. Ik start de auto. Hij doet het! De man ligt al op zijn buik half onder de auto en heeft de oorzaak van het getik en geschraap snel gevonden. Een loszittende uitlaatklem. Donderdag kan het gelast worden. Ik maak een afspraak. Zal wel weer een duur geintje worden. Post onvoorzien.

Na veertig minuten is de auto klaar. De uitlaatklem gelast. De rekening wordt opgemaakt. Ik ben op het ergste voorbereid.
Vingt-cinq euro, s’il vous plaît.”

Ik heb het niet goed verstaan. 25 euro? Inderdaad. Chapeau!

Het startprobleem heb ik verzwegen. Dat is iets tussen de auto en mij. We zullen wel zien wie de sterkste is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten