Bretagne (5): Le Mystère

Kijk!

Kijk daar. Ssssst!

Wat? Waar?

Daar. Zie je dat grote stuk beton bovenop? Daaronder zie je een klein donker holletje.

Ik zie niets.

Er gaat iets gruwelijk mis. Ik verlies de controle.

Twee dagen ben ik vertroeteld door de monteurs. Het defecte onderdeel is vervangen. Het motor management systeem is gereset. Ik ben er aan toe om naar huis te gaan, terug naar mijn eigenaren.

We zijn halverwege als het bewuste lampje weer gaat branden. Dit kan niet waar zijn. Wat heb ik verkeerd gedaan?

Daar bij die tak.

Achter de tent.

Kijk! Je ziet zijn kopje. Hij is heel snel.

Ja, ja, ik zie hem.

Nu is hij weer weg.

We rijden terug naar de garage. Het feest begint opnieuw. Uitzoeken wat er fout kan zijn. Mijn ingewanden er uit. Ik heb het idee dat de monteurs het ook niet meer weten. De gehele dag zijn ze bezig mij binnenste buiten te keren. Een aantal van mijn levensaders wordt vervangen. Er worden proefritjes gemaakt. Het is een nachtmerrie.

Zou hij een nestje aan het bouwen zijn?

Hij is zo druk bezig.

Nu loopt hij daar weer.

En floep, weg is hij.

Wat is het eigenlijk voor beestje?

Het is donderdag. Ik ben al vier dagen van huis. Eerst leek het een goede aanpak. Nu heb ik mijn twijfels. Ik verlang naar mijn gezinnetje. Zelfs de volle achterbank, vieze schoenen op de matten, de fietsendrager met fietsen achterop. Ik doe er een moord voor.

Het lijkt een hermelijn.

Of een jonge fret.

Ik weet het niet precies.

Misschien een martertje.

Ja! Eindelijk. Thuis.

Wanneer ze naar buiten komen om me te begroeten, sla ik mijn ogen neer. Ik schaam me. Zouden ze me nog wel willen hebben? De tijd zal het leren. Ik houd me gedeisd.

Kijk!

Kijk daar. Zachtjes!

Wat? Waar?

Daar. Onder de heg. Vlakbij de voorwielen. Het lijkt wel een holletje.

Ik zie zijn kopje.

Het zal toch niet…..?