Gent
Dacht je
werkelijk dat je me kon paaien met die idiote sticker? Ik heb de twee weken in
Bretagne duidelijk laten blijken dat ik het liefst direct weer naar huis wilde.
Maar je luisterde niet. Jullie hadden belangrijkere dingen te doen. En het
argument dat mijn voorouders uit Frankrijk komen en ik me dus daar wel thuis
zou voelen doet me niets.
Luister. Ik
kan je voorspellen dat de campingbaas gelijk gaat krijgen. Let maar op.
De reis naar huis gaat vlekkeloos.
Wat is Gent een leuke stad.
We zijn verbaasd.
De auto is tiptop in orde.
Geen rare geluidjes. Geen
startproblemen.
De eerste
week thuis houd ik me nog in. Ik geniet van de rust op mijn eigen parkeerplaats
in de mij zo bekende straat. Heerlijk!
Het is
zaterdag en weer wordt mijn laadruimte volgestouwd met campingspullen. Tot
overmaat van ramp krijg ik de loeizware fietsendrager op mijn trekhaak en daar
komen de twee kinderfietsen op. Ik kan bijna niet meer op mijn benen staan.
Gaan we nu weer voor langere tijd op pad? Ik kan er niet meer tegen.
De meiden gaan een week op
scoutingkamp.
Alles gepakt en ingeladen.
Fietsen mee.
Ze zijn er helemaal klaar voor.
Ik werk zo
lang mogelijk mee. Maar als ik in de bossen over een zandpad wordt gestuurd en
tot aan mijn achteras door een plas stuiter is mijn geduld op. Ik besluit in te
grijpen.
Als we bijna weer thuis zijn hoor
ik een piep.
En er gaat een lampje branden.
Zal wel niets zijn.
De auto parkeren en geen aandacht
aan schenken.
Gedurende de
tocht naar huis heb ik kunnen nadenken wat ik zal doen om er voor te zorgen dat
ik in ieder geval een paar dagen terug kan naar de plek waar ik ben opgegroeid.
De garage waar ik vandaan kom. Niet waar ik gemaakt ben, maar wel waar ik mijn
eerste jaren heb doorgebracht. Daar kan ik uitrusten en eens goed nadenken wat
ik verder wil in mijn bestaan.
Gele auto!
Heeft hij de
Wegenwacht gebeld in plaats van mijn eigen garage. Dat is niet de bedoeling. Ik
doe net of mijn neus bloedt, figuurlijk gesproken natuurlijk. Ik zorg er voor
dat de gele man snel de storing kan verhelpen en zijn biezen pakt. Niets aan
het handje, denkt iedereen. Prima.
Een storing in het motor
management systeem.
Resetten en klaar.
Alsjeblieft, stoppen nu.
Het spijt me, echt.
Eindelijk.
Na een paar uur wachten arriveert de bekende auto met de bekende monteurs. De
storing kan in mijn eigen garage worden hersteld. En nu definitief. Mijn
besluit staat vast. Na vandaag zullen mijn lieve eigenaren me nog wel een
aantal jaren willen houden. Anders zijn de gemaakte kosten voor niets geweest.
De campingbaas heeft gelijk gekregen. De cirkel is rond.
Ma vengeance
est douce.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten