Over mij

Mijn foto
Groningen, Netherlands
Ik ben John Koster. Geboren in 1960 in Canada. In 1965 naar Nederland verhuisd. Getrouwd, 3 kinderen (zoon 1997, 2 dochters 2003). Eind 2009 begonnen met schrijven. Alle bijdragen op deze weblog zijn door mij, onder eigen naam of Papagoose, geschreven, tenzij uitdrukkelijk door mij anders vermeld. Mijn profielfoto is een afbeelding van een grote Canadese gans en is gemaakt door Andreas Trepte www.photo-natur.de bron: Wikipedia.

woensdag 9 maart 2011

Dobbeljoeki

De Groote Beer, waarop mijn ouders in 1956 naar Canada vertrokken.


In 1956 zijn mijn ouders naar Canada geëmigreerd. Ze gingen mee in de grote, naoorlogse golf avontuur- en gelukzoekers. Vrienden die een aantal jaren eerder al de oversteek hadden gemaakt, stonden financieel borg. Zij stonden klaar voor de eerste opvang. Voordat ze vertrokken moest er nog even getrouwd worden. De enige mogelijkheid daarvoor was 4 mei. Elf jaar na de bevrijding was dit een vreemde datum, maar het kon niet anders.

Een jaar of twee later spatte de roze wolk van het avontuur behoorlijk uit elkaar toen mijn vader ernstig ziek werd. Een ontstoken blindedarm werd niet onderkend. Infectie en een doorgebroken appendix waren het resultaat. Er volgde een spoedoperatie waarbij de milt en appendix werden verwijderd. Ziektekostenverzekeringen en zorginstanties stonden in de kinderschoenen. Inkomen was er nauwelijks meer.

Mijn moeder was zwanger van mijn zus. Om de problemen het hoofd te kunnen bieden kwamen mijn opa en oma over naar Canada om bij te springen. Mijn oma hielp in huis en mijn opa ging werken. Nu was dit voor hun absoluut niet eenvoudig. Mijn opa was net gepensioneerd politieagent. Beide spraken en verstonden nagenoeg geen Engels. Met handen en voeten en een grote dosis doorzettingsvermogen konden ze zich toch redden.

Mijn oma verbasterde Nederlandse woorden en zinnen tot Engelse uitdrukkingen. Met nog een vleugje Gronings erbij leverde dit soms hilarische uitspraken op. Zo begroette zij eens de bakker die aan de deur kwam met:
“Hai bagger.”
Door haar onschuld leverde dit echter nooit kwade gezichten op.

Mijn zus werd geboren in Kitchener in het KW (Kitchener Waterloo) Hospital. Thuisbevallingen kende men in Canada niet. Toen iemand mijn oma vroeg waar mijn moeder en zus lagen, was haar antwoord een verdraaiing en verbastering van KW (uit te spreken in het Engels als Kay – double U):

“Dobbeljoeki.”

5 opmerkingen:

  1. Een prachtig verhaal. Ik hoop dat het vervolgd wordt. Is dit al eerder gepubliceerd en zo ja, waar? 'k Ben helemaal niet ongeduldig, hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi Ram,
    Dit verhaal net vanochtend geschreven. Nergens anders gepubliceerd. Het afgelopen jaar ben ik veel herinneringen op "papier" aan het zetten. Een aantal kun je hier lezen. Misschien ga ik ooit een e-bundeltje uitgeven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. dezelfde opa van het roeien? wat een goeie lui!! ik las het met belangstelling. vond wel die woordgrapjes aan het einde er opeens afvallen, als van een heel andere orde dan de geschiedenis.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, dezelfde, ook van de autoped, de aardappels, de Martinitoren enz.
    Het ging eigenlijk om de versprekingen van mijn oma. De geschiedenis is de inleiding, anders komen ze zo uit de lucht vallen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. zo invoelbaar begrijpelijk dat je (al enige tijd) over deze grootouders aan het schrijven bent, je brengt deze opa ook echt bij mij over(over het voetlicht).

    BeantwoordenVerwijderen